Te dashur miq, keto dite fadromat e shtetit shemben muret e kulles se Prek Calit, njerit prej prijesve me ne ze, atdhetarve me te flakte te Veriut te Shqiperise. Edivin Kristaq Rama, pas ketij akti te shemtuar, shperthimi te urrejtjes se tij aterore, fshehu doren e tij te zeze, por, pak ore me vone, Ramen e pergenjeshtroi zedhenesi i tij ne krye te bashkise se Koplikut. Fadromave te qeverise ndaj kulles te tribunit legjendar Prek Cali, iu bashkuan menjehere argatet e saj ne mediat e tij me pseudo argumenta te bazuar kryekeput ne fallsifikimin e historise. Dokumenta te pakundershtueshme kane faktuar sot se vershimi i hordhive te udhehequra nga xhelate si Mehmet Shehu, Shefqet Peçi dhe shefat e tyre jugosllave ne Veri, nuk ishte gje tjeter veçse shtrirje e luftes civile ne keto zona nga klika shqiptaro – serbe e Tiranes.
Pas aktit madhor te tradhetise kombetare, anullimit brenda javes te Marreveshjes historike se Mukjes, ne gusht te vitit 1943 udheheqesit serbo-malazez te PKSH; Popovic dhe Mugosha, me veglen e tyre Enver Hoxha dhe kriminelet e terroristet, agjentet qe kishin emeruar ne krye te njesive partizane, i dhane luftes kunder pushtuesve karakter vellavrases, ndezen flaket e luftes civile ne jugun e vendit, zonen e pare operative dhe me gjere. Ata, si terroriste te vertete torturuan, ekzekutuan pa gjyqe ne rrethet Gjirokaster, Vlore, Permet, Tepelene, Skrapar, Fier, Berat, Lushnje qindra luftetare lirie te Ballit Kombetar, qytetare te thjeshte, mbeshtetes te nacionalisteve dhe dogjen qindra banesa, plaçkiten qindra pasuri. Vetem ne Matjan te Lushnjes, Mehmet Shehu do te ekzekutonte ne nje nate tetori te vitit 1943 se bashku me komandantin e tij Dushan Mugosha, 67 djem dhe burra, luftetare lirie te Ballit Kombetar te zgjedhur nga Dushani bazuar ne synetin pra racizmin fetar.
Ne ate periudhe terrori, edhe me te eger se sa ai i pushtuesve nazifashiste, arene e masakrave vellavrasese u be jugu i Shqiperise pasi ne zonat e tjera udheheqja serbe e PKSH dhe vegla e tyre Enver Hoxha nuk mundeshin te ndermerrnin akte te tilla. Kurse ne vjeshten e vitit 1944, flaket e luftes civile, udheheqja serbo-shqiptare e PKSH i ndezi ne rrethet e Matit, Dibres, Kukes, ne te cilat ne Kurdari, Sine, Ternove, Fushaliaj, Buzbardhe etj, vrane qindra banore te pafajshem, burra gra, femije midis tyre edhe shume luftetare lirie, bashkeluftetare te komandantit te shquar anti-fashistit Muharrem Bajraktari, qe kishin luftuar me guxim e heroizem pushtuesit nazifashiste vite me radhe. Ne keto operacione terrori te vertete ata dogjen e poqen fshatra te tera. Te gjitha keto operacione autoret e tyre do ti cilesonin vete ne plenumin e dyte te Beratit te PKSH si akte te mirefillta terroriste.
Menjehere pas instalimit ne Tirane klika shqiptaro – serbe qe erdhi ne pushtet ne krye te PKSH, do te ndante vendin ne tre zona ushtarake, de facto dhe de juro te pushtuara ushtarakisht. Per ata te cilet mund te mendojne se po abuzohet me fjalen “te pushtuara ushtarakisht”, iu sugjeroj te lexojne telegramin qe terroristi Mehmet Shehu i dergon nga Shkodra shtabit te pergjithshem ne Tirane me date 18 shkurt te vitit 1945. Ne kete telegram ai thote: “Qarkun e Shkodres, ne kuptimin ushtarak e kemi pushtuar teresisht”. Keshtu pra hordhite terroriste te udhehequra nga xhelati Mehmet Shehu nuk shkuan ne Shkoder per te luftuar kunder pushtuesve por shkuan per te zevendesuar pushtimin nazist me pushtimin e ri komunist shqiptaro – serb.
Shkodra dhe Veriu, pushtuesit, qe kishin shkuar vetem e vetem per terror, vrasje dhe spastrime i priten ne nje rezistence heroike te pashoqe per kohen. Ndonese te vendosur midis dy zjarreve, atij te fallangave te shqiptaro-serbve te Tiranes dhe ne anen tjeter te kufirit ushtrive serbo – malazeze, qe me ndihmen e Kalit te Trojes, brigadave shqiptare kishin pushtuar, lare ne gjak dhe vendosur ne administrim ushtarak Kosoven, banoret e Veriut qendruan. Ata nuk mund te pajtoheshin kurre me ideologjine komuniste dhe regjimin shqiptaro-sllav te Tiranes. Elita e Shkodres, e kryeqytetit te nacionalizmit shqiptar, qytetaret e saj, banoret e rrethinave te saj, Malesise se Madhe, Dukagjinit, Mirdites, Matit, Dibres, Kukesit, Hasit e Tropojes organizuan nje rezistence te fuqishme ndaj pushtuesve te rinj. Qindra mijra prej tyre rroken armet dhe moren malet, organizuan nje seri kryengritjesh antikomuniste ne Malesi te Madhe, Koplik, Postribe, Miredite, Nikaj Mertur. Njeri nga udheheqesit me kryesor te kesaj qendrese antikomuniste ishte tribuni popullor Prek Cali. Ai luftoi me heroizem te rralle kunder barbareve qe po iu merrnin lirite shqiptareve dhe vendosnin ata nen nje pushtim te ri sllavo-komunist, me i egri dhe me mizori qe ata kishin njohur ne historine e tyre.
Veriu i Shqiperise perjetoi gjate ketij pushtimi nga hordhite partizane, brigadat e sigurimit te shtetit dhe njesite e OZNAS jugosllave (te vendosura zyrtarisht ne Shkoder), masakrat me te medha qe nga pushtimi serb i viteve 1913. Ne kete terror te eger vellavrases u pushkatuan pa gjyq, u burgosen, torturuan, mijra e mijra burra, gra e femije. Vetem ne korrik te vitit 1945 ne Shkoder u pushkatuan 150 qytetare per qendresen e tyre antikomuniste. Barbarite dhe aktet terroriste ndaj popullsise civile nuk kursyen as grate dhe femijet.
Sipas dokumentave zyrtare, ne Dukagjin u pushkatuan se bashku me nenat e tyre edhe femije, ne Puke gra u hodhen ne ere me dinamit, ne Bulqize u varrosen njerez per se gjalli, ne qelite e zeza te burgjeve ne Shkoder kundershtareve, u sharruan kembet per se gjalli apo iu ngulen ne trup hekurin e skuqur te hellit per te torturuar dhe marre jeten. Qindra gra, femije, vdiqen ne male nga te ftohtit e akullit te Alpeve. Qindra e mijra femije se bashku me nenat e tyre mbushen kampet e perqendrimit te Turanit, Memaliajt, Tepelenes, Kamzes etj, etj..
Rezistenca e Shqiperise se Veriut kunder fallangave terroriste pushtuese te udheheqjes shqiptaro-serbe te Tiranes ishte rezistenca me e fuqishme antikomuniste ne Europen e Pasluftes. Ajo nuk arriti qellimet e saj te larta e te nje rendesie jetike per lirite e shqiptareve sepse ajo ishte si nje ishull i rrethuar nga te gjitha anet nga hordhite e Titos dhe vegles se tij Enver Hoxha.
Ajo nuk arriti qellimin edhe sepse aleatet perendimore duke vleresuar Shqiperine si nje protektorat te Titos zgjodhen fatalisht per ne jo ndihmen por injorimin e saj. Prishja me fadromat e shtetit, te Kulles se Prek Calit ishte nje hakmarrje e pashuar aterore dhe nje vazhdim me mjete te tjera i luftes vellavrasese civile, siç e konsideronte edhe Edi Rama ne vitin 1991 luften partizane ne Shqiperi, por, siç duket, me hipokrizi te plote dhe vetem si perpjekje per te ngjitur shkallet e pushtetit.. sb
