Personi më i kërkuar në Shqipëri merr statusin e azilantit politik në Zvicër. Pas dy vitesh pritje
dhe pavarësisht dy kërkesave drejtuar Interpolit nga qeveria për ekstradimin e tij.
Mediat zviceriane ish-policin Dritan Zagani, gjatë intervistës e quajnë Dermit për t’i mbrojtur identitetin.
I ulur në sallonin e apartamentit rastësor të tij dhënë nga Konfederata, Dermit nuk arrin ta besojë.
Në duart e këtij ish-polici shqiptar dokumenti dorëzuar në fillim të javës : kërkesa e tij për azil
politik u pranua. Fundi i një makthi trevjecar për këtë refugjat të pazakontë, të cilit gazeta LeTemps i morri dëshminë. Për të kuptuar historinë e tij, duhet të kthehemi pas në vitin 2013. Ai po monitoronte një trafikant famëkeq, ai fikson targën e një Audi të zi me dritare të errëta. Kur kthehet në stacionin e policisë, ai tronditet kur zbulon emrin e pronarit të makinës: Saimir Tahiri, ministri i Brendshëm i qeverisë shqiptare. Kushërinjtë e tij, vëllezërit Habilaj e përdornin makinën zyrtare si mbulesë për abuzimet e tyre në qarkun e Fierit në jug të vendit.
“Sa herë që unë pregatisja një operacion trafikantët në mënyrë misterioze njoftoheshin një ditë
më parë.”
Kundër këshillës së eprorit të tij, Dermit bën një raport. “Interesat në lojë janë shumë të mëdha,
lidhja e trafikantëve me disa ministra të qeverisë socialiste të Edi Ramës është e madhe,” tregon ai.
Dermitin nisin ta përgjojnë. Tre makina e ndjekin nga pas në çdo lëvizje. Telefoni i tij u vendos në përgjim dhe disa nga rregjistrimet ju kaluan grupeve mafioze. “Sa herë që unë pregatisja një operacion trafikantët njoftoheshin në mënyrë misterioze një ditë më parë, dhe ne sistematikisht arrinim, me vonesë“, shprehet ish-polici.
Departamenti i Krimeve të Rënda në Tiranë e akuzon për shpërdorim të detyrës, për bashkëpunim në mënyrë të paligjshme me Italinë dhe me një grup mafioz. Në këtë rast, diskutohet arrestimi i dy trafikantëve dhe konfiskimi i 100 kilogramëve hashash, pengoi një operacion në shkallë më të gjerë. Ai akuzohet edhe se mbante kontakte të rregullta me disa oficerë të Guardia di Financas në Itali. “Kjo është qesharake. Hierarkia ime është e informuar, eprori im direkt ka qënë madje me mua gjatë këtij operacioni,” thotë ai.
Shtëpia e tij bastiset, policia i kontrollon telefonat dhe kompjuterat. Ai vetë ndalohet në burgun 313 të Tiranës.
“Ky është vendi ku dërgohen të gjithë trafikantët e drogës dhe vrasësit. Ngjitur me qelinë time njoha një kosovar, të cilin e kisha arrestuar dhjetë ditë më parë në Fier me 3 kg heroinë. Refuzova të shkoj pasi kisha frikë për sigurinë time”.
Të lodhur gardianët e transferojnë Dermitin në qelitë e rezervuara për të burgosurit me probleme psikologjike ku ai qëndroi për gjashtë muaj e tetë ditë.
I mbrojtur nga Agip Tirana një nga penalistët më të mirë në vend, Dremit shikon të drejtat e tj të shkelen sistematikisht. Akuzat ndaj tij tërhiqen në përfundim, por gjyqtarja Adelina Zarka mban arrestin në shtëpi kundra opinionit të prokurorit. Kjo gjyqtare është një ndër dhjetë gjyqtarët që një raport amerikan kundra korrupsionit në drejtësi ka kërkuar pushimin imediat. Sistemi gjyqësor shqiptar është njëri nga më të korruptuarit e Europës, sipas konfrmimit të ambasadorit të Shteteve të Bashkuara të Amerikës në Tiranë Donald Lu, mbi refuzimin e vizave të disa gjykatësve shqiptarë.
Për Dermitin, ka edhe më keq se burgu. Familja e tij kërcënohet me vdekje. Duke çuar vajzat në shkollë, gruaja e Dermitit ndalohet nga një makinë e zezë. “I thuaj burrit tënd se ky është fundi i familjes së tij,” i thotë shoferi. E pushtuar nga paniku, ajo vendos të largohet nga Shqipëria dhe merr strehim bashkë me tre fëmijët tek motra e saj në Milano.
Në korrik të vitit 2015, në mungesë të gjykimit, Dermiti lirohet. Drejtësisë i ka lënë pasaportën. Por ai vendos të largohet. Familja e tij arriti në Bazel në shtator. Por qeveria shqiptare nuk e la me kaq. Në 29 dhjetor të vitit 2015, Interpoli i dërgon një kërkesë Zvicrës për ekstradimin e Dermitit sa më shpejt të jetë e mundur. Kryeministri Edi Rama shfaqet disa herë në ekrane duke sulmuar këtë polic që u bë personi më i kërkuar në Shqipëri.
“Gjatë tre viteve nuk jetoja më. Ajo që unë kërkoja s’ishte vecse një gjykim, që unë të mund të mbrohesha dhe ta coja rastin tim në Gjykatën Europiane të të Drejtave të Njeriut”.
Gjatë kësaj periudhe një praktikë tjetër denoncohet nga Dremit, ajo e transportimit të drogës me avionë nga jugu i Shqipërisë drejt Italisë. Bashkimi Europian e vecanërisht Italia dyshojnë në vullnetin e shtetit shqiptar për ti dhënë fund trafikut të marijuanës dhe heroinës. Dy pilotë arrestohen nga Guardia di Financa, organi kryesor i luftës kundër trafikut të drogës në Itali, por edhe në “Kolumbinë e Europës”, që tani është Shqipëria.
Kolegët e dikurshëm të Dermitit, disa prej tyre në Guardia di Financa, konfirmojë në kushtet e
anonimatit se ai është një profesionist.
“Dermit ishte një polic i shkëlqyer. Ne shpesh kemi bashkëpunuar. Por me zbulimet e tij, ai bezdiste në Shqipëri. Ai vuri Tiranën përballë kontradiktave të saj. Nga njëra anë qeveria thotë se po përpiqet të ndalojë trafikun e drogës, nga ana tjetër i mbyll sytë para saj”.
Që nga fillimi i vitit, shërbimi ajror i Guardia di Financas në Bari ka konfiskuar mbi 10 ton hashash nga Shqipëria. Një rritje e madhe, që kundërshton deklaratat e qeverisë socialiste shqiptare për suksesin e politikës së saj ndaj drogës. Qeveria e mëparshme e kishte ndaluar lëvizjen e gomoneve, por qeveria aktuale e riktheu. Zvicra është mjaft e shqetësuar për trafikun e drogave të forta. “Mafia shqiptare është përgjegjëse për pjesën më të madhe të trafikut të heroinës tek ju” shpjegon Dremiti. “Ajo nis nga Afganistani, trajtohet në Turqi dhe kalon pastaj nga Shqipëria para se të niset për në Bale apo Gjenevë” thotë ai.
“Emri im dhe i familjes sime janë përbaltur për dy vjet nga mediat pro-qeveritare. Miqtë e mi nuk guxojnë të thonë atë që dinë, disa më kanë bllokuar në Facebook. Është shumë e vështirë edhe për vajzat e mia, për shumë kohë e kanë pyetur veten nëse isha kriminel”. Tani, i lirë për të qëndruar në Zvicër, beteja e tij është vetëm fillimi. “Unë nuk do të ndalem derisa të rrëzohet sistemi i korruptuar në vendin tim. Deri në frymën e fundit”.
Pas kërkesave tona, as Sekretariati për Emigrimin dhe as Ambasada Shqiptare në Zvicër nuk komentuan për vendimin e Zvicrës për t’i dhënë azil një polici shqiptar.
