Joe Biden ka fituar 273 vota elektorale, duke i dhënë atij fitoren si Presidenti i 46-të i Shteteve të Bashkuara të Amerikës. Kjo fitore tashmë bën Kamala Harris femrën e parë me ngjyrë, aziatike amerikane që do të jetë nënpresidente e SHBA.
Rreth një vit më parë, senatorja në Californi kishte arritur të përparojë në një fushë të mbushur me kandidatë të fuqishëm demokrat për president – dhe ishte kritike e madhe e personit që e zgjodhi si kandidate për nënpresidente, Joe Bidenin.
Ajo lindi në Oakland të Californisë (1964) nga dy prindër imigrantë: një nënë me origjinë indiane dhe babai i lindur në Jamaica (Xhamajka).
Pas shkurorëzimit të prindërve, Harris u rrit kryesisht nga nëna e saj hindu, Shyamala Gopalan Harris, një studiuese për kancerin dhe aktiviste për të drejtat civile.
Ajo u rrit me trashëgiminë e saj indiane, duke iu bashkuar nënës në vizitat në shtetin e Indisë, por Harris ka thënë se nëna e saj adoptoi kulturën e “zezë” të Oaklandit.
Vitet e para si senatore gjithashtu i kaloi për një periudhë të shkurtër edhe në Kanada. Kur Gopalan Harris mori mësime në Universitetin McGill, Harris dhe motra e saj e vogël, Maya shkuan me të, duke ndjekur shkollimin për pesë vite në Montreal.
Ajo ndoqi kolegjin në SHBA, duke kaluar katër vjet në Universitetin e Howardit, një nga kolegjet kryesore të vendit, të cilat ajo i ka cilësuar si ndër përvojat më formuese të jetës së saj.
Harris thotë se gjithmonë ka qenë e rehatshme me identitetin e saj dhe thjesht e përshkruan veten si “një amerikane”.
Besnikët e parties Demokrate, treguan se ishin kryesisht euforikë dhe shumë progresistë në politikë, duke theksuar me entuziazëm biletën demokratike, të këtij viti Biden – Harris që përfshinte partneren e parë nën-president një afro-amerikane dhe aziatiko-amerikane.
Po, kjo zgjedhje megjithse u pa me skepticizëm nga kritiket, doli se të paktën ishte pa dyshim historike dhe, në të njëjtën kohë, jashtëzakonisht e rëndësishme.
I nominuari për nënkryetar(e) është rrallë një faktor vendimtar në mendjet e shumicës së votuesve amerikanë. Sidoqoftë, ajo që ka zgjuar vemendjen është mosha e Biden (77 vjeç) dhe kapaciteti shëndetësor, i cili sugjeron që ai mund të shërbejë vetëm një mandate, çka do të thotë që Harris mund të bëhet vetë një kandidate potenciale presidenciale brenda katër vjetësh.
Çfarë dimë vërtet për Nën/Presidenten Kamalla Harris?
A është Harris një moderatore pragmatike, siç kanë sugjeruar disa strategë demokratë? Apo është ajo një e majtë radikale e prirur për të kthyer Amerikën në kokën e saj proverbiale? Le të shqyrtojmë ato që dimë aktualisht për të emëruarin e supozuar të nënkryetarin.
Govtrack.us, i cili ka shqyrtuar të dhënat e votimit të politikanëve amerikanë për më shumë se pesëmbëdhjetë vjet, e shpalli Harris, si Senatoren më liberale në 2019. Edhe, Senatori i Vermontit, Bernie Sanders, dy herë ish-kandidat presidencial demokrat dhe i vetmi i vetdeklaruar ” Socialist Demokratik ”në Kongres, u rendit pak para saj.
Rezultati i faqes së internetit të pavarur, jo-partizane është ndërtuar kryesisht duke përcaktuar sjelljen legjislative senatoriale në lidhje me projekt-ligjet dhe rezolutat. Nëse një Senator bashkë-sponsorizon legjislacionin që është i ngjashëm ose i ndryshëm me anëtarët e tjerë të kongresit, rezultati i tij ose i saj do të kalojë në anën konservatore ose liberale.
Amber Phillips i Washington Post, shkroi kohët e fundit se këto të dhëna, “megjithëse janë të dobishme, nuk janë një vështrim i plotë se sa liberal apo konservator është ose do të qeveriste një politikan”. E njëjta gjë u bë jehonë nga themeluesi dhe CEO i Govtrack.us, Joshua Tauberer: “Të gjitha këto pika të të dhënave nuk shtohen vetëm në një pamje të thjeshtë të Harris që është jashtëzakonisht liberale,” i tha ai Phillips.
Mjaft e drejtë. Ndoshta nëse shohim më nga afër idetë dhe politikat e saj, do të kemi një pamje më të qartë.
Harris ka marrë vlerësime prej 100 përqind në karrierën e saj nga shumë grupe dhe organizata me prirje të majtë. Në të kundërt, Klubi për Rritje, grupi i krahut të djathtë, i dha asaj një vlerësim prej 4 përqind (duke i mbajtur taksat të ulëta), Shoqata Kombëtare e Armëve e renditi atë në 7 përqind, ose një vlerësim “F” (duke mbrojtur të drejtat e armës) dhe Dhoma e Tregtisë e SHBA, e vendosi atë vetëm në 30 përqind kur erdhi puna për të mbështetur të drejtat e bizneseve dhe pronarëve të bizneseve.
Kjo nuk është për t’u habitur. Harris është pro-zgjedhjes për abortin, kundërshton veprimin pohues dhe dënimin me vdekje dhe dëshiron të legalizojë marihuanën rekreative. Ajo mbështet konceptin e Obamacare, Aktin “Qytetet e shenjta”, Aktin e DREAM për dhënien e qëndrimit të përkohshëm me kusht për emigrantët, kontrollin e armëve, rritjen e fondeve për pulla ushqimore dhe dëshiron të fillojë procesin e “rimagjinimit të sigurisë publike”, i cili mund të përfshijë ose jo përfundimisht shpërblimin e policisë.
Shumë nga këto politika të majta ishin të dukshme gjatë fushatës së saj demokratike presidenciale, e cila ishte një dështim i thellë dhe mori vetëm rreth 2 përqind të mbështetjes totale bazë.
Aty pikërisht, ku njerëzit kanë kujtime të shkurtra.
Sa i përket politikës së jashtme, Harris nuk ka shumë përvojë ndërkombëtare. Nga që është thjesht një senatore nga Kalifornia, që nuk e kaluar një herë, oqeanin Atlantik ose Paqësor, as si kryeprokurore dhe as si Senatore,
Mirëpo, padyshim që kjo nuk do të thotë që ajo nuk do të udhëtonte nëpër botë dhe të takohej me udhëheqës të fuqishëm dhe personalitete të rëndësishme. Megjithatë, disa nga pozicionet e saj kanë qenë krejtësisht të mira. Ajo është në rekord duke kundërshtuar kufizimet e Kinës, sidomos kur lidhen me investimet Amerikane, dhe për fjalën e lirë në Hong Kong dhe persekutimin e komunist, presekutimin ndaj myslimanëve Ujgurë.
Por, kur bëhet fjalë për çështjet më përkatëse të politikës së jashtme, Harris është ngulitur fort në të majtë.
Ajo mbetet mbështetëse e marrëveshjes së diskutueshme bërthamore me Iranin, që Donald Trump, për kredi të tij, e hoqi në vitin 2018. Ajo ka shprehur kundërshtimin e saj ndaj luftës së Arabisë Saudite kundër trupave të mbështetur nga Irani në Jemen, dhe kundërshtoi shitjen e armëve dhe pajisjeve ushtarake amerikane Arabisë Saudite.
Ajo ka kaluar shumë më shumë kohë në karrierën e saj duke diskutuar mbi terrorizmin e brendshëm (që padyshim është një çështje e rëndësishme) sesa lufta e gjatë kundër terrorizmit ndërkombëtar. Ajo nuk ishte dakord me aspekte të ndryshme të marrëveshjes tregtare SHBA-Meksikë-Kanada. Mbështetja e saj për Izraelin ka qenë e vakët në rastin më të mirë dhe ajo ishte plotësisht kundër strategjisë së vendit me Bregun Perëndimor.
Pozicioni zyrtar i Harris, mbi marrëveshjen historike Izrael-Arabi Saudite, nuk është ende i qart. Ka një supozim se është në përputhje me deklaratën e Biden se marrëveshja është “një hap historik për të kapërcyer ndarjet e thella të Lindjes së Mesme”, dhe krijon një lidhje imagjinare me “përpjekjet e administratës Obama-Biden të ndërtuara mbi Paqen Arabe Nisma. ”
Ndërkohë, Harris dëshiron që vendi i saj të ribashkohet me marrëveshjen e Parisit për klimën, e cila ka arritur shumë pak në çështjet e mjedisit. Ajo gjithashtu ka marrë një pozicion të qartë të politikës së majt në Washington (alla) Sanders-esque mbi shpenzimet e mbrojtjes, duke deklaruar më 22 korrik, “Unë pajtohem pa dyshim me qëllimin e zvogëlimit të buxhetit të mbrojtjes dhe ridrejtimin e fondeve për komunitetet në nevojë, por kjo duhet të bëhet në mënyrë strategjike.” Çfarë do të thotë kjo për sigurinë dhe sigurinë kombëtare është hamendja e kujtdo.
Amber Phillips i Washington Post, konkludon se: “Kur të vendosni gjithçka së bashku, rekordi I saj i brendshëm politik, ekonomik dhe i politikës së jashtme të Kamala Harris, është shumë më afër me atë të një majtiste radikale sesa i moderuari pragmatik. Fakti që ajo tashmë është Nën/Preisdente, dhe femra e parë me ngjyrë, aziatike amerikane që do të jetë nënpresidente e SHBA, duhet të jetë i mjaftueshëm për t’i dhënë edhe një mendimt objektiv dhe të kthjellt, dhe të pa-anshëm”.
