Nga Shpëtim AXHAMI
Kryetar i Partisë Lëvizja e Legalitetit
1943-21 Nentor-2020.
Riorganizimi i Legalitetit, si subjekt politik i pavarur, dje në mbështetje të luftës çlirimtare e në vazhdimësi për një zhvillim me shtet të së drejtës dhe Komb të Bashkuar nën Kurorën Mbretërore.
Nën frymën e “Triumfit të Legalitetit” të 1924, si një domosdoshmëri historike kombetare, me 21 Nëntorë të vitit 1943 krijohet Organizata Kombêtare “Levizja e Legalitetit” (OKLL) sot PLL.
Vetë rrjedha e ngjarjeve, përgjatë Luftës së Dytë Botrore, e kërkonte krijimin e këtij formacioni politik, në shërbim të interesit kombëtar dhe në përpjekje për kthimin e Mbretit Zog në fronin e Tij legjitim.
Pas pushtimit fashist, ku si rezultat ranë institucionet legjitime shtetërore dhe me vendim të qeverisë e të parlamentit, Mbreti ZOG ishte i detyruar të largohej jashtë vendit, ku prej atje do të vazhdonte veprimtarinē politike, zogistet brenda vendit nën drejtimin e gjeneral Abaz Kupit dhe figurave te tjera patriotike vazhduan veprimtaritë e tyre duke bashkëpunuar në luftë kundër okupatorëve.
Pas rezistences luftarake kundër pushtimit fashist, të 7 Prillit 1939 nën drejtimin e gjeneral Abaz Kupit, zogistët morën pjesë në Konferencën e Pezës të perfaqësuar nga vetë Abaz Kupi dhe nga figura të tjera patriotike.
Abaz Kupi do të deklaronte:”…bashkohem me ju, vetëm sa me luftu armikun dhe në rast se partitë e tjera, veprojnë në bazë programesh të tyre, ateherë unë kam me u ndarë dhe kam për me veprue në bazë të programit të organeve legjitime të Legalitetit mbretëror të para okupimit”.
Parimet e Konferencës Pezës po shkeleshin në çdo plan prej drejtuesve të PKSH-së
Në vazhdimësi, zogistët, në kontakte të vazhdushme me Mbretin Zog, vazhduan të ishin aktiv në gjithë skemen politike dhe luftarake të kohës.
Në Gusht të 1943, me ndërmjetësimin e Abaz Kupit, u thirr Konferenca e Mukjes.
Kjo konferencë kishte baza pluraliste, bashkëpunuese dhe vlera të veçanta për një Shqipëri që sot do të ishte shumë më ndryshe, duke krijuar të gjitha mundësitë për mos vendosjen e diktatures komuniste në ‘44.
Parimisht, në konferencë, ndër të tjera kërkohej:
Luftë pa kompromis nga të gjithë.
Vazhdimi i luftës deri në çlirimin e Kosovës dhe Çamerisë.
Çeshtja e formës së regjimit do të vendosej pas lufte në mënyrë legjitime me vullnet të vetë popullit.
Pas saj, filluan luftime frontale të perbashkëta për çlirimin e vendit (këto të faktuara prej historisë siç ishte rasti i Qaf Shtames pak ditë pas konferences)
Misionarët jugosllav me urdher të Beogradit urdhëruan prishjen e kësaj marrëveshje ku qëllimi kryesor i kësaj prishje ishte çeshtja e Kosovës, drejtuesit e PKSH e zbatuan me fanatizëm këtë urdhër.
Me Konferencën e Labinotit të Shtatorit të ‘43, u bë prishja përfundimtare e kesaj Marrëveshjeje.
U shpall luftë e hapur nacionalizmit dhe çdo formacioni tjetër politik jashtë PKSH si ai i BK etj, lufta kunder okupatorit po shëndërrohej thellësisht në luftë vlla-vrasjeje për pushtet dhe ndarje kombi.
Prishja e kësaj marrëveshje përbën një prej akteve më kriminale komuniste me ndikim serb të kohës.
Zogistët, nuk mund të pajtoheshin me ketë çorbë që po gatuhej në guzhinat sllavo-ruse me përkrahjen e Enver Hoxhes.
Tashmë kuptohej qartë, se interesat kombëtare dhe lufta e mbeshtetur në menyrë të përgjithshme ishte tradhëtuar, ajo ishte kthyer në luftë për pushtet pa marrë parasyshë pasojat negative antikombetare.
Të gjendur përpara fakteve të tilla të rrezikshme, ishte nevoje dhe domosdoshmëri kombëtare e historike mos pajtimi me atë që po ndodhte.
Në lidhje për sa më sipër, zogistët nëpërmjet Abaz Kupit, lëshuan më 19 nëntor 1943, një trakt të posaçëm drejtuar KNÇ, ku i kërkonin me këmbëngulje mbajtjen e një qëndrimi të qartë për ecurinë e mëtejshme të luftës së përbashkët kundër okupatorit, prej të cilit nuk morën asnjë përgjigje.
Atëherë me datë 20 Nëntor 1943, nën udheheqjen e Abaz Kupit në Zall-Herr të Tiranës, u thirr Kuvendi Kombetar duke shpallur me datë 21 Nentor 1943 krijimin Organizatës Kombëtare “Lëvizje e Legalitetit”, si lëvizje politik kombëtare.
Zogistët legalistët tani ishin të organizuar jo vetëm ushtarakisht por edhe politikisht.
Abaz Kupi do të deklaronte për shpalljen e Legalitetit “ Mora insiativën e shpalljes Legalitetit, vetëm atëherë kur pashë shenjat e para të vllavrasjes dhe nuk doja me ba pjesë nē njē organizatë që vret shqiptarët.
Ky formacion politiko-ushtarak kombëtar e ka zanafillën e vet me “Triumfin e Legalitetit” me 24 Dhjetor 1924 gjë e cila praktikisht e bën Partinë Lëvizja e Legalitetit, sot, një subjekt politik me histori 96-vjeçare ku në thelb të këtij subjekti mbi gjithçkaje ka qenë dhe ngelet interesin kombetarë.
Komandant i Përgjithshëm i Forcave të Legalitetit u zgjodh major Abaz Kupi.
Kryetar i kryesisë u zgjodh atdhetari dhe dekegati i Kongresit të Lushnjes Ndoc Çoba.
Vlen për tu theksuar se pjesmarrës të këtij kuvendi ishin efhe shumë patriotë, intelektuale, atdhetarë, nacionalistë e diplomatë që perfaqësonin ajkën e shoqërisë aktuale të kohës.
Nga ana programore nder të tjera kerkohej;
Vazhdimin e luftës kunder okupatoreve, pa dallim dhe nga të gjithë.
Forma e regjimit nuk diskutohej, pasi de jure, ishte ajo e para 7 Prillit 1939, pasi Mbreti Zog, ishte larguar në mënyrë jolegjitime si rezultat i LDB.
Në lidhje me çeshtjen kombëtare, Legaliteti kerkonte, të luftohej deri në pikën e fundit të gjakut për çlirimin e Kosovës dhe të Çamërisë, për të bashkuar trojet shqiptare.
Në lidhje me qëndrimin ndaj aleatëve, Legaliteti ishte i bindur dhe u shpreh, se “interesat e Shqipërisë janë të mbështetura vetëm në politikēn e aleatëve të mëdhenjë perendimorë.
Të shqetësuar dhe të friksuar nga ky formacion politik, PKSH thirri Kongresin fatkeq të Permetit, i cili ndau përfundimisht shqiptarët.
Kjo ndarje, e bërë prej komunisteve, u bë me qëllim e vetëm, atë të marrjes së pushtetit dhe të eleminimit të kundershtarëve të tjerë politik.
Ky formacion politiko – luftarak udhëhoqi dhe luftoj deri ne fund të luftës në shumicën e krahinave të Shqipërisë.
Në momentin, kur Gjermania kishte humbur luftën dhe revanshi komunist kishte filluar spastrimet e kundershtarëve politik, Abaz Kupi dhe një pjesë tjetër e drejtuesve të tjerë, detyrohen të largohet nga vendi, me të vetmen arsye, shmangjen e gjakderdhjes mes shqiptarëve pasi vazhdimi i luftës në kushtet e krijuara do të krijonte patjetër këtë përplasje.
Vetë deklarata e Tij në momentin e largimit e vërteton kētë.
Veprimtaria politike e OKLL, vazhdoi edhe në mërgim, nderkohë kur vendi gjendej nēn diktaturën komuniste.
Kjo veprimtari zogiste konsistonte kryesisht, në rrëzimin e regjimit komunist të vendosur në Shqipëri, në bashkimin kombëtar të trojeve etnike, si dhe në rikthimin e Mbretit Zog në fronin e Tij.
Aktivitet kanë qenë të shumta, të gjithanshme dhe në shumë forma, duke perjetuar, duke u arganizuar dhe duke percjellë kudo në botë shqetësimin, për atë që regjimi komunist po bënte në Shqipëri.
Pas pluralizmit politik të viteve 1990, aktiviteti politik i PLL kalon me qendër në Tiranë.
Aktiviteti politik i këtij subjekti, ka qenë në vazhdimësi në interes të kombit Shqiptarë, duke mos u bërë pjesë e fenomeneve negative të politikës pluraliste të pas viteve ‘90.
Pavarsisht situatave dhe turbulencave politike të kësaj periudhe të gjatë tranzicioni, PLL ka ditur të ruaj vlerat dhe virtytet e saja më të mira për vetë atë çfarë ajo përfaqson dhe ka si vijë programore të saj.
Sot PLL, e ngritur si formacion politik në 1943 nën frymën e “Triumfit të Legalitetit” të vitin 1924, luan rol serioz ne politiken Shqiptare, për një zhvillim të gjithanshëm brenda një shteti me rend e ligj funksional ku në thelb qëndron interesi kombetarë me bashkim të trojeve etnike nën kurorën mbretërore!
Të gjithë duhet të jemi krenarë për atë që vetë përfaqëson PLL, prandaj është momonti i bashkimit rreth kësaj vlere,
ESHTE MOMENTI i bashkimit i të gjithë atyre që mendojnë dhe e kanë besimin se Kombin Shqiptarë dhe Shqipërinë e bëjnë vetë shqiptarët.
