ASTRIT PATOZI/ Shullazët mbi zgjedhjet dhe bandat e krimit në portat e universiteteve

Ka plot personazhe që po kërkojnë prej ditësh me këmbëngulje trimërinë “e munguar” të Dhori Kules dhe të Mynyr Konit, si shpëtim për gjoja dinjitetin dhe integritetin e akademizmit shqiptar. I cili sipas tyre duhet të jetë i përgatitur për të përballuar, jo vetëm sfidat e mësimdhënies dhe kërkimit shkencor, por edhe presionet e supozuara nga bandat e krimit. Përfytyro për një çast një akademik të veshur me antiplumb, që nget një makinë të blinduar, dhe që di të përdorë me zotësi të gjitha llojet e armëve të zjarrit. Me fjalë të tjera, sot na duhen profesorë që të jenë, edhe të penës, edhe të pushkës.
Ka të tjerë që e konsiderojnë mynxyrë të pagëlltitshme për Shqipërinë faktin që krimi guxoi edhe u fut deri në garën për rektorët e universiteteve. Ata janë aq të mërzitur sa gati po thonë se ç’punë kanë banditët në bibliotekë, kur ata mund të vendosin gjoba, mund të grabisin toka, laguna, garazhe dhe pallate, mund të fitojnë dhe ndajnë tendera, madje mund të shkojnë edhe në parlament me kostume deputeti. Pra, e thënë ndryshe, ata nuk duhet lejuar të futen në një terren, që nuk i takon, ndërsa për të tjerat janë të legjitimuar dhe janë në të drejtën e tyre.
Ka prej tyre që janë të shqetësuar për vijimin e garës për rektoratin e Universitetit të Tiranës, sepse mendojnë se ajo tashmë është ndotur nga lajmi për kanosjen e njërit prej kandidatëve. Dhe si e tillë nuk duhet të zhvillohet apo duhet të shtyhet. A thua se fitorja e Konit apo e Dibrës do të ndryshojë rrënjësisht rendin e gjërave në Universitetin e Tiranës, i cili do të gdhihet të enjten ose i cliruar, ose i pushtuar. Në fakt, nuk është aspak kështu, sepse edhe në kanë diferencë të madhe midis tyre, dhe patjetër që kanë, kandidatët janë sërish të pafuqishëm ta bëjnë diferencën. Sepse kështu janë katandisur universitetet tona.
Kurse unë për vete, pas këtij lajmi, jam i alarmuar për atë që po ndodh me zgjedhjet në këtë vend dhe shikoj re të zeza sidomos për ato që do të mbahen vitin që vjen, të cilat do të vendosin për qeverinë e ardhshme. Natyrisht, nuk kam pritur të mësoj lajmin vërtet befasues të kërcënimit të kandidatit për rektor nga njëra prej bandave më të famshme të vendit për të shkuar në këtë përfundim. Sepse ne nuk kemi mbërritur rastësisht në këtë pikë.
Gjatë tre vjetëve të fundit, sa herë është votuar në Shqipëri, janë shfaqur frikshëm fenomenet më të shëmtuara, të cilat kanë shoqëruar zgjedhjet tona, që prej vendosjes së pluralizmit politik. Në fillim zgjedhjet e parakohshme për bashkinë e Korçës, të cilat u nxinë nga zbulimi i 2 mijë lekëshave për votë, që u shpërndanë nga shtabet e Partisë Socialiste. Pastaj zgjedhjet lokale, ku qeveria i përdori me sukses të gjitha marifetet e shpifura shqiptare të deformimit të votës, që nga aktivizimi i bandave, përdorimi i policisë, e deri tek blerja e votës.
Pak ditë më parë u mbajt referendumi anekdotik i Partisë Socialiste, i cili edhe pse nuk e kishte rëndësinë e zgjedhjeve të mëparshme, sërish rezultoi i manipuluar. Ka tashmë dëshmi të plota me zë e më figurë për trukime të rënda të rezultatit të tij, ndonëse edhe vetë referendumi ishte një lloj manipulimi ndaj statutit të partisë kryesore, që drejton vendin. Por le të mos merremi gjatë me të, se pastaj Edi Rama do të na thotë se për të qenë të interesuar për zhvillimet e forcës së tij politike duhet të anëtarësohemi patjetër në Partinë Socialiste. Ndërkohë që unë mendoj se për të paktën PD-në dhe PS-në, i takon të jetë i vëmendshëm dhe i interesuar çdo shqiptar, pasi në të gjitha rastet njëra është qeveria, kurse tjetra është shemra e saj, ose alternativa e pushtetit.
Natyrisht të gjitha këto nuk do të kishin shumë vlerë nëse do të vinin vetëm si denoncim i Partisë Demokratike, si forca udhëheqëse e opozitës, sepse do të paragjykoheshin. Fatmirësisht, ka dhjetëra e qindra prova të shtypit që i damkosin rëndë të gjitha proceset zgjedhore të sipërpërmendura, të cilat fatkeqësisht kanë ardhur duke u përkeqësuar.
Ndaj them se nuk duhet të habitemi shumë se përse interesat apo guximi i bandave të krimit kanë mbërritur si pa u ndjerë deri në portat e universiteteve tona. Pikërisht, aty ku mendohej se nuk do të afroheshin kurrë, ndoshta edhe nga ideja e përhapur gjerësisht, se banditët i zë libri.
Për të qenë realist, unë nuk mendoj se Edi Rama apo dikush tjetër në qeveri ka thirrur bandën Shullazit dhe i ka kërkuar të lajë hesapet me njërin nga kandidatët për rektor në Universitetin e Tiranës. Nëse kjo do të kishte ndodhur, në këtë vend nuk do të kishte më asnjë vlerë sa fjala, as shkolla, as arsimi apo kultura. Por edhe pse unë e mendoj kështu, kjo nuk e shfajëson fare Edi Ramën dhe qeverinë e tij.
Sepse bandat e gangsterëve nuk kanë nevojë që të marrin leje për çdo rast, në një vend ku ata ndjehen të gjithëpushtetshëm dhe të paprekshëm për shkak të shërbimeve politike, që kryejnë në kohë të caktuara. Në rast se ti i përdor kontingjentet kriminalë në fushata kundër rivalëve politikë, e ke shumë të vështirë pastaj ta kontrollosh ambicien e tyre për të ngrënë çdo gjë që shohin se fluturon. Ky është, sipas meje, shpjegimi për sulmin e çuditshëm mbi zgjedhjet në Universitetin e Tiranës. Dhe ngaqë është i çuditshëm, mendoj se është edhe më i rrezikshëm, si prognozë ogurzezë për zgjedhjet e ardhshme në Shqipëri.
Sepse çfarë kanë të përbashkët të gjitha proceset zgjedhore të këtyre 3 vjetëve “Rilindje”? E veçanta e tyre është se në asnjë rast mazhoranca nuk ka pasur në lojë fatin e vet politik, sepse asnjëherë nuk ka qenë i kërcënuar pushteti i saj. E megjithatë, zgjedhjet janë dhunuar me vullnet të qartë dhe diabolik, sa mund të flitet pa e tepruar se vjedhja e zgjedhjeve është shndërruar në një ves të kësaj qeverie dhe nuk është kot ajo shprehja e famshme që “huqi del me shpirtin”.
Pyetja që të vjen menjëherë ndër mend pas kësaj është se çfarë do të bënte më shumë Edi Rama me Ilir Metën në rastin ekstrem, kur do të vendoset për karrigen e tyre të pushtetit, ndërkohë që nuk kanë lënë gjë pa bërë, dhe pse nuk kanë qenë fare në presion? Përgjigja merret me mend lehtë. Gjithçka, mbi këtë tokë. Edhe atë që nuk e përfytyrojmë dot sot.
Ndaj edhe është detyrim i opozitës dhe mision i çdo shqiptari që beson tek vota e lirë që ta ndryshojë këtë realitet tragjik. Ndryshe, jo vetëm kur të ketë zgjedhje të rëndësishme, por dhe kur të votohet për administratorin e pallatit, do të fitojnë, herë “të fortit” e Ramës, dhe herë ata të Metës. Në rastin më të mirë, do të fitojnë të dy bashkë, kur bien dakord paraprakisht për të njëjtin kandidat, i cili mbështetet nga të njëjtat banda. Njësoj si më 1 prill.